Երեխաների համար

Պատերազմի բովով անցած երկրներում բնակիչներից շատերի տանն անվտանգության նկատառումներից ելնելով զենք-զինամթերք է պահվում կամ հողի մեջ դեռեւս մնում են զենքերի մնացորդներ։ Հնարավոր է, որ տանը պահվեն նաեւ ինքնաշեն, ծառայողական կամ որպես պարգեւ տրված ատրճանակներ ու որսորդական հրացաններ։ Այդ զինամթերքը հեշտությամբ կարող է հայտնվել երեխայի ձեռքում` պաշտպանական միջոցից վերածվելով վտանգի։

Բանտի պատերի ներսում մարդիկ շատ լռակյաց են դառնում, քանի որ ցանկացած անզգույշ բառ կարող է նրանց վրա շատ թանկ նստել։ Որպեսզի որեւէ կերպ այդ մարդիկ ճանաչելի լինեն, ազատազրկվածները սկսեցին դաջվածքներ անել, որոնք պատմում են նրանց կենսագրության մասին` ինչի համար է ազատազրկվել, որտեղ եւ ինչ ժամանակով։

Երկար ժամանակ ապրելով միեւնույն շենքում մարդիկ հասցնում են ընտելանալ եւ մտերմանալ հարեւանների հետ, հաճախ դիմել նրանց օգնությանը, ժամանակ հիմնական մասը միասին անցկացնել, դիմել միմյանց զանազան խնդրանքներով։

Ինչպիսին էլ, որ դրանք լինեն` հազարավոր հետեւորդներով, թե բոլորովին աննկատ, աղանդների առաջացումը գրեթե միշտ կապված է մարդկանց հոգիներում տիրող քաոսի եւ տվյալ երկրում առկա անկայունության հետ։

Վաղուց արդեն ավտոմեքենան ե՛ւ փոխադրամիջոց է, ե՛ւ շքեղություն։ Շատերն են այն գերադասում ուղեւորներով ծանրաբեռնված եւ նյարդային վարորդ ունեցող հասարակական տրանսպորտից, մասնավորապես` երթուղային տաքսիներից։

Քանի դեռ երեխան փոքր է եւ ամենուր ման է գալիս մեծերի ձեռքից բռնած, ծնողները կարող են նրան ասել ինչ անի։ Սակայն այդպես երկար շարունակվել չի կարող։ Երեխան մեծանում է, եւ նրան որեւէ բան թելադրելը դառնում է ավելի ու ավելի դժվար։ Ի՞նչ անել։

Երեխային փոքրիկ հանձնարարություններ տալով` ծնողները սովորեցնում են նրան լինել ինքնուրույն։ Երբ նա մի փոքր մեծանում է, երեխան կարող է արդեն խանութում գնումներ անել` աստիճանաբար սովորելով ընտրություն կատարել տարբեր ապրանքների ու մթերքների միջեւ։

Գրեթե բոլորը կյանքում գոնե մեկ անգամ հայտնվել են այնպիսի իրավիճակում, երբ որեւէ տհաճությունից առաջ վատ կանխազգացում են ունեցել կամ ինչ-որ բան նրանց հուշել է, որ սխալ են վարվում։