Աղետների տեսակները

"Նյուսայնթիսթ" ամսագիրը հրապարակել է անցյալի կենսոլորտային աղետների ժամանակագրությունը։ Որոշ գիտնականների կարծիքով, կենդանի օրգանիզմները, իրենց զարգացման որոշակի ժամանակահատվածում, կերպարանափոխելով շրջակա  միջավայրը, առաջ են բերում կլիմայական փոփոխություններ, որոնք էլ հանգեցնում են մոլորակի կենդանի օրգանիզիմների վերացման...

Սողանքները կամ այլ կերպ ասած` լոկալ երկրաշարժերը կարող են լինել մարդկանց գործունեության հետեւանք։ Առանց նախնական մասնագիտական հետազոտության` ճեղքվում են սարեր ու բլուրներ, բացվում են ճանապարհներ ու կառուցվում շենքեր։

Դեռ հարյուրամյակներ առաջ մարդիկ փորձել են որոշել երկրաշարժերի ուժը՝ ելնելով դրանց պատճառած վնասներից։

Հայաստանում տարեկան գոյացող մոտ 7 մլն խմ ջրի շուրջ 60 տոկոսը հոսում է գարնանային ամիսներին։
Կախված բնակլիմայական պայմաններից` գարնանային վարարումները տեւում են միջինը 90 օր,  երբեմն այդ գործընթացը ձգվում է մինչեւ 120-150 օր, իսկ ամենակարճը` 30-60 օր։

Դեռեւս անցյալ դարի 60-70-ական թվականներին մի շարք հետազոտողների հաշվարկների համաձայն 20-21-րդ դարերի սահմանագծում պետք է արդեն նկատելի դառնային կլիմայի գլոբալ մարդածին (անտրոպոգեն) փոփոխության հետեւանքները։ Եվ իրոք, այդ տարիներից մարդկությունն ականատես եղավ բազմաթիվ ջրաօդերեւութաբանական աղետների։

Սիբիրախտը կենդանիների եւ մարդու սուր վարակիչ հիվանդություն է։ Հարուցիչը սիբիրախտի ցուպիկն է (Bacillus anthracis), որն արտաքին միջավայրում սպորավորվում է, իսկ օրգանիզմում՝ պատիճավորվում։ Սպորները քիմիական եւ ֆիզիկական ազդակների նկատմամբ խիստ դիմացկուն են, հողում կենսունակ են մնում երկար տարիներ, դիմանում են մինչեւ մեկ ժամ եռացնելուն։

Սողանքն արտահայտվում է սարերի, բլուրների թեք լանջերում, գետահովիտներում։ Այն զարգանում է տարբեր հողազանգվածներում, որոնք չունեն բնական կցորդում։