Առաջին հայացքից կարող է թվալ, թե հեռախոսն ինքնին երեխայի կամ հենց ձեզ համար որեւէ վտանգ չի ներկայացնում։ Բայց դա միայն առաջին հայացքից։

Վերլուծելով վիճակագրությունը` մասնագետները եկել են այն եզրակացությանը, որ շատ երեխաներ հանցագործության զոհ են դառնում զանազան տնային հանձնարարություններ կատարելիս (օրինակ` աղբը թափելիս կամ փոստը վերցնելիս)։

Ո՞ր տարիքից կարելի է երեխային տանը միայնակ թողնել։ Այս հարցին ոչ-ոք չի կարող պատասխանել, որովհետեւ դա կախված է բազմաթիվ հանգամանքներից։

Ինքներդ ձեզ հարցրեք, թե երբ եք վերջին անգամ խոսել ձեր երեխայի հետ։ "Երեկ, քիչ առաջ",- կպատասխանեք դուք։ Սակայն եկեք խորհենք, թե ինչ է դա եղել իրականում՝ զրույց, թե՞ մենախոսություն "Քանի անգամ եմ քեզ ասել..." կամ "Չես ամաչում..." թեմայով։

Բոլորդ էլ գիտեք "Կառլսոնը եւ Մանչուկը" հայտնի վիպակի հերոսներին ու հավանաբար հիշում եք, թե ինչպես էր Մանչուկը ծնողներին խնդրում, որ իր համար շնիկ գնեն. "Եթե ես իսկապես արժեմ հարյուր հազար միլիոն, կարո՞ղ եք ինձ մի քիչ փող տալ, որ ես կարողանամ ինձ համար շուն գնել":

Մանկապարտեզում ձեր երեխան ամենաընդունակն էր ու դաստիարակների սիրելին: Ահա նա պետք է գնա դպրոց, եւ ծնողները կարծում են, որ այնտեղ նա եւս պետք է շարունակի լինել ամենալավը: Սակայն շուտով սեպտեմբերմեկյան հաճելի հոգսերը մնում են հետեւում, իսկ երեխայի տնային աշխատանքները կատարելու գործընթացը վերածվում է անտանելի մղձավանջի: Եթե սկզբում փոքրիկը հաճույքով էր պատրաստում դասերը, ապա այժմ ծնողները համարյա թե ստիպված են նրան □պարանով կապել□ գրասեղանի մոտ: Ի՞նչ է պատահել եւ ու՞ր է կորել երեխայի որեւէ նոր բան սովորելու ցանկությունը:

Երեխաներն ընտանիքի "թույլ" օղակն են, ամենից խոցելի եւ առավել շատ ենթակա տարատեսակ վտանգների: Նրանց անվտանգությունը խնդիր է բոլոր ծնողների համար: Եթե փոքրուց չսովորեցնեք երեխային լինել ուշադիր, կարողանալ պաշտպանել ինքն իրեն եւ ինքնուրույն հոգալ սեփական անվտանգության մասին, ապա եւ՛ նա, եւ՛ դուք կարող եք բախվել բազմաթիվ խնդիրների ու հաճախ հայտնվել տհաճ իրավիճակներում: Ուստի դեռեւս վաղ հասակից երեխային պետք է ծանոթացնել իր անվտանգությունն ապահովելու տարրական հմտություններին: Դրա համար մասնագետները խորհուրդ են տալիս նրանց ուսուցումը տանել երկու զուգահեռ ուղղությամբ: Առաջինն, իհարկե, ուսուցումն է, երեխայի հետ տարվող բացատրական աշխատանքը: Ջանացեք նրա մեջ մշակել վարքի որոշակի կանոններ, որոնք պետք է դառնան համարյա մեխանիկական, բնազդային: